Euthanasie voor honden

Wij hebben bij onze Kyra ook gekozen voor euthanasie... ze heeft geleden aan zware arthrose, zo erg dat we zelfs een rolstoel voor haar gekocht hadden. Omdat het een ijzersterke hond was met een grote drift om te werken voor de baas kwamen we er erg laat achter dat ze deze aandoening had en was er geen genezing meer mogelijk. Onze dieren arts is bij ons thuis gekomen en alles is op een hele fijne rustige manier verlopen, na het eerste spuitje is Kyra nog naar de dieren arts gestrompeld om hem een lik te geven als dank.. na de 2e is ze heel rustig ingeslapen. Wij hebben Kyra gecremeerd, haar urn heeft een mooi plekje in huis gekregen. Voor ons is dit een mooi afscheid geweest van onze kanjer, die slechts 8 jaar, 8 manden en 8 dagen oud heeft mogen worden...

Soms wachten baasjes te lang met euthanasie (Mijn mening) Een dier weet niet om te gaan met pijn.. Als mens zijnde wil je ook geen pijn en /of soms moeilijke uitzichtloze behandelingen. Ik ben blij dat wij dit kunnen en mogen regelen voor onze huisdieren.

4 augustus jl. hebben wij onze newfy, Juna, laten inslapen via de DA.
Na 10 jaar, was zij ziek en compleet op.
Botkanker, incontinent. Het was tijd. We missen haar nog steeds.
De reglementeringen omtrent het cremeren van dieren zijn sinds de dioxinecrisis in B veel strenger geworden.
Honden worden in groep apart gecremeerd.
Bij een hondencrematorium gebeurd dat ook in groep, tenzij je de individuele crematie verkiest.
Dan krijg je de assen mee.
Mijn vraag: wie kan me verzekeren dat het wel degelijk de assen van je hond zijn? NIemand kan achter de schermen kijken.
Heb trouwens een crematie vorig jaar meegemaakt in zo een crematorium. De koele, winstbejag houding, heeft me toen echt laten walgen. "Hebben jullie een afspraak? Zo een grote hond? (was een dog). Hebben jullie geen brancard bij? Ik sta er hier alleen voor hé..... Kaarsjes, een gordijn,.... direct nadien: voorstelling verkoop urnen en .... afrekenen. Bah. Was in Limburg bij een bekende hondenfluisteraar.

Voor ons zit de herinnering in ons hart.

http://www.mijnalbum.nl/Album=8F6NGQCR

Dit was onze Juna, een prachtige, lieve hond!

Wij hebben onze hond vorig jaar 22 juni laten in laten slapen.
De opvang bij de DA was geweldig

Ook het concact met het crematorium was ook geweldig.
Zo vol respect en medeleven.
Wij hebben Tessa daar dus ook met een goed gevoel naar toe laten brengen.
Heb de as zelf opgehaald,was ook weer erg persoonlijk.

Ondertussen hebben bij ons 4 van de 6 honden het dieren paradijs gaan bewonen zoals we toen onze kinderen vertelde.
Onze eerste heeft een ongeval gehad waardoor zijn rug was gebroken, op aanraden van de DA hebben we hem na heel wat hulpverlening toch laten inslapen.
Een hond van 80kg (Newfoundlander - Bouvier )Had geen toekomst meer met een verlamming van schouders tot achterwerk mits het een verlaten hond was schatten de DA hem toen een jaar of 4.
Onze tweede een dobermann teefje 6 jaar heeft na een operatie aan kanker, een factor te kort in haar bloed om te stollen.
Na een week hebben we haar ook lijdzaam moeten laten inslapen.
En onze twee pincher reutjes waren net geen 16 jaar, daar hun lichaam was afgetakeld en ze op het laatste bleven vermageren, ook al hadden ze geen probleem met eten .
Hun lichaam nam het voedsel niet meer op, zo hebben we hun ook vredig laten inslapen om hun geen pijnlijke en lange door te bezorgen.
Het is heel pijnlijk, want je houd nu eenmaal van deze viervoeters net als van je kinderen.
De kinderen zijn soms jaloers dat de honden meer mogen dan zijzelf.
Maar er zij omstandig heden dat je je eigen egoïsme moet opzij zetten,
en je hond een waardig afscheid moet geven.
Ik zou dit voor mezelf ook zo willen, waarom mijn lievelingetjes dan niet.

Ook onze Casper moest er 3 jaar geleden aan geloven... Hij was altijd een hevig en actief hondje, maar de laatste maanden ging het hem niet meer. Hij kreeg het op zijn longen, waardoor hij van die vreselijke hoestbuien kreeg. En in zijn laatste week deed hij een hartstilstand, waar hij wel nog uit geraakte. Hij heeft dan nog een paar 'goede dagen' gehad. Maar toen hij vrijdags weer helemaal ellendig was en een opgezwollen buik had, zijn we toch maar naar de DA gestapt... Ik voelde het slechte nieuws al hangen... Caspers hartje was heel erg verzwakt, hij had water op zijn longen en de DA schatte dat hij nog maximum 2 weken zou leven. Eigenlijk had ik, hoe moeilijk het ook was, vrij snel besloten dat we er een einde aan zouden maken. Hij had genoeg afgezien en het is beter zo... Nu hij heeft tenminste geen pijn meer... 't Is inderdaad een stukje familie dat je afgeeft. We kregen Casper bij sinterklaas na heeeeeeel lang zagen Hij is net geen 12jaar geworden...

Onze Floor is deze lente ook rustig ingeslapen door euthanasie. Ze had het gevecht tegen de Lyme-ziekte verloren. De laatste pakweg 36 uren ging ze zienderogen achteruit en tegen de tijd dat onze DA bij ons thuis arriveerde, vroegen haar ogen om te mogen gaan. Ze was óp. Het was bijzonder fijn dat onze DA zélf voorstelde om naar huis te komen zodat ze in haar vertrouwde omgeving kon inslapen (hij kwam NB rechtstreeks van zijn verjaardagsetentje in het restaurant!). Ik heb haar hoofdje op mijn schoot genomen en geholpen met het infuus. Al van bij de slaapmedicatie viel haar hartje stil. In de tuin hebben we een gedenktuintje aangelegd op haar favoriete zonneplaatsje.

Ook wij hebben onze lieve meid 20 mei j.l. moeten laten inslapen nadat ze 5 weken ervoor door haar linker voorpoot heen stapte en er een zwelling op het polsgewricht kwam te zitten waar ze maar niet van opknapte en het zelfs erger werd waardoor ze mank ging lopen, pillen en rust het mocht niet baten, we zijn zelfs nog naar een orthopedisch specialist geweest, maar die zag meteen dat het fout was (kanker) en het enige redmiddel was .... haar poot eraf. Nu was ze bijna 7 jaar en een grote duitse herder/rottweiler mix van ruim 50 kg en 70 cm hoog enwij als gezin vonden niet dat we haar dat aan konden doen en hebben daarom met heel veel pijn in ons hart haar te laten inslapen. Ze ging zelfs kwispelend naar binnen en ging heerlijk op een deken liggen waar ze haar slaapprik kreeg, daar kreeg ze heel kort een vervelende reactie op slechts 10 seconden of zo, daarna de laatste prik en ze ging verder heel rustig. Ik en mijn gezin missen haar nog iedere dag. We hebben haar laten cremeren omdat ik vind dat je je dieren ook na hun leven moet verzorgen in ons geval dus crematie. Het was goed zo!

Ik wilde jullie ook laten weten dat er nog een mogelijkheid is om iets te doen met de overblijfselen van je dier: De Dierenboom (ik heb hier echter zelf geen ervaring mee).

En daarbij wilde ik ook melden dat je eventueel de dierenarts naar je huis toe kan laten komen. Zo hebben wij dat gedaan zodat ook onze andere honden (eerst 3 andere, toen 2 andere) erbij zijn en niet gaan zoeken naar het pas overleden dier. Ze kunnen dan ook "afscheiden nemen" en voor de eigenaar voelt het een stuk fijner dan als je met een riempje terug naar huis gaat (naar mijn ouders en mijn mening).

Klopt, Namida. Nicky was er bij toen Floor insliep. Ze is nog eens komen snuffelen en likte aan het oor van haar maatje en toen was voor haar de kous af. Maar Floor's lege riempje hebben we wel in de inkom zichtbaar door het oor van de paraplubak hangen.

mijjn cairnterrier Sammy heb ik op 7 Januari 2013 in moeten laten slapen hij was mijn allerliefste maat mijn grootste liefde,mijn schaduw..Ik mis hem heel erg,ik voel me allen zonder hem ook al heb ik nog een cairnterrier.hij zal altijd in mijn gedachten zijn en vooral in mijn hart.Ik ben bij hem gebleven tot het eind dat is wel het minste dat je voor je trouwe maat kunt doen Hij was en blijft altijd een grote schat.
Ik mis hem zo

Mijn cairnterrier Sammy heb ik op 7 Januari 2013 in moeten laten slapen. Hij was mijn grootste vriend,mijn maatje ,mijn schaduw,mijn grote liefde en zal dit ook altijd blijven.Ik mis hem heel erg en voel me alleen hoewel ik nog een cairnterrier heb.
Ik ben tot het einde toe bij hem gebleven.Hij heeft altijd voor mij gezorgd en mij zijn liefde gegeven.Ik mis hem heel erg en zal hem nooit vergeten hij zit voor altijd in mijn hart.

Hallo lieve allemaal, in ons weiland achter het huis rusten inmiddels ook al 2 poezen, een caviaatje en 4 honden.
Onze oudste huidige grote hond is 10,5 jaar, ook voor haar is er straks een plekje.
Ik maak zelf kralen van glas, en het is ook mogelijk om bij mij de as van je huisdier in een kraal te laten verwerken, dan heb je het altijd bij je.
Neem gerust eens contact met mij op
Kralenateliermona
Ik zou iedereen op het hart willen drukken om, al is het nog zo moeilijk, tot het laatst bij je hond of poes te blijven, en tot de laatste ademtocht te laten voelen dat je er bent voor het dier.

Fleurke mijn Border Bordercollie, (teefje) kreeg plasproblemen toen ze acht jaar was. Ondanks medicatie en verzorging wilde het maar niet beteren, toen na een heel grondig onderzoek bleek het baarmoederhalskanker te zijn die uitgezaaid was. Kans op genezing was er niet en ze begon erg veel pijn te krijgen. Ik heb haar moeten doen inslapen, om haar waardig en pijnloos te laten sterven en verder lijden te besparen. Ik wist dat het voor haar goed was, maar het went nooit en een goed geval heb je als je baasje nooit bij.